C – niskopoziomowy, kompilowany język programowania, który został opracowany w latach 70. przez Dennisa Ritchie w Bell Labs. C jest uważany za jeden z najważniejszych i najbardziej wpływowych języków programowania, ponieważ służy jako fundament dla wielu nowoczesnych języków, takich jak C++, C#, Java, czy Objective-C. Ze względu na swoją wydajność i bezpośredni dostęp do pamięci, C jest szeroko stosowany do tworzenia systemów operacyjnych, kompilatorów, oprogramowania wbudowanego i aplikacji wymagających precyzyjnej kontroli nad zasobami sprzętowymi.
Główne cechy języka C:
- Niskopoziomowy dostęp do pamięci – C umożliwia manipulowanie wskaźnikami, co pozwala na bezpośrednią interakcję z pamięcią i efektywne zarządzanie zasobami.
- Wydajność – C jest bardzo szybki, ponieważ jego kod jest kompilowany bezpośrednio do kodu maszynowego, co czyni go odpowiednim do pisania systemów operacyjnych i aplikacji wbudowanych.
- Przenośność – kod napisany w C można łatwo przenieść na różne platformy sprzętowe, co jest jedną z głównych przyczyn jego popularności.
- Proceduralność – C wspiera programowanie proceduralne, co oznacza, że programy są zorganizowane wokół funkcji, a struktury danych są zdefiniowane w sposób statyczny.
C jest językiem o dużym wpływie na rozwój informatyki i wciąż znajduje szerokie zastosowanie, zwłaszcza tam, gdzie wymagana jest wysoka wydajność i kontrola nad sprzętem, np. w systemach operacyjnych (Unix, Linux) i mikrokontrolerach.
