Marketingowiec Front-endowcem. Poznaj historię naszego absolwenta

Można być specjalistą w swojej dziedzinie. Ale gdy czujesz, że nie jest to właściwa droga, to praca nie będzie dawać satysfakcji. Tak było w przypadku Filipa. Speca od kampanii reklamowych w sieci i mediach społecznościowych, który postanowił postawić cezurę w swoim zawodowym życiu i zakończyć etap reklam i marketingu. Postanowił zająć się programowaniem. Marketingowiec front-endowcem – co z tego wyszło? Przeczytajcie, jak potoczyła się historia Filipa, absolwenta kursu Front-endowego, który w głębi duszy zawsze chciał programować. Postanowił więc odejść z pracy i zapisać się na kurs programowania.

Czym zajmowałeś się zanim zostałeś programistą?

Zanim zdecydowałem się pójść na kurs, byłem specjalistą ds. marketingu. Specjalizowałem się przede wszystkim w kampaniach online oraz reklamie w sieci i mediach społecznościowych. Pracowałem głównie w lokalnych agencjach reklamowych, gdzie promowałem marki, budowałem strategie komunikacji, optymalizowałem i analizowałem działania w sieci.

Dlaczego postanowiłeś zmienić to, czym zajmowałeś się wcześniej?

To jest dość ciężkie pytanie. Zauważyłem nawet, że gdy odpowiadam na nie w 100% szczerze, spotykam się raczej z mieszanymi uczuciami odbiorcy. Powiem tak, w pewnym momencie poczułem, że to, co robię, nie ma dla mnie już żadnego sensu, nie przynosi mi satysfakcji, a codzienne wstawanie do pracy było moim największym koszmarem. Agencje reklamowe, jak i cała branża kreatywna rządzą się swoimi prawami, które nie każdy jest w stanie zaakceptować. Gdzieś pogubiłem się na swojej ścieżce rozwoju, nigdy do końca nie byłem pewien czy ta droga jest dla mnie. W zasadzie każdy etap mojej ścieżki zawodowej, począwszy od kierunku studiów, to był pewien kompromis, a nie w pełni świadomy i uzasadniony wybór. Trochę żałuje, że tak to się potoczyło, kto by nie żałował tylu lat, przecież mogłem programować dużo, dużo wcześniej, ale mimo wszystko jestem dumny z podjętych decyzji i za nic bym nie wrócił do tego, co robiłem wcześniej.

Skąd pomysł na programowanie?

Zawsze chciałem programować! Pamiętam, jak w podstawówce, na informatyce, napisałem swój pierwszy „program”, chyba w C++, który liczył pola i obwody kilku figur geometrycznych. Niestety na tym się skończyło, chciałem iść do klasy informatycznej w gimnazjum, ale od zawsze mi mówiono, że bez matematyki i fizyki na zaawansowanym (o ile o takim można mówić na etapie gimnazjum) poziomie, nie ma szans myśleć o programowaniu. Tak mi się to wwierciło w głowę, że nie mogłem odrzucić tej myśli, a z matmy i fizy byłem kompletnie zielony. Nawet miałem nadzieję, że mam jakąś dyskalkulię czy coś, przynajmniej zyskałbym kilkanaście minut więcej na testach.

I tak właśnie poszedłem zupełnie inną ścieżką, a tymczasem miłość do komputerów została, tylko skupiła się na hardware i obsłudze systemu. Od czasu do czasu pojawiały się jakieś tematy związane ze stronami www na wordpressie, na zasadzie: „Filip, ty to jesteś komputerowiec, weź tutaj zmień ten kolorek”. Zawsze się udawało, a grzebanie w kodzie było bardzo satysfakcjonujące, w zasadzie te poprawki, czy jakieś próby stworzenia własnego bloga na gotowym szablonie rozpaliły ten programistyczny żar, który był we mnie przez cały czas. No i w końcu przyszedł ten przełom gdy stwierdziłem „dość” i zdecydowałem się wszystko wywrócić do góry nogami. Odszedłem z pracy i zapisałem się na kurs.

Co Cię skłoniło ku decyzji o nauce w infoShare Academy?

Pamiętam, że te 1,5 roku temu infoShare Academy miało kurs w dość znośnym dla mnie terminie. Takim, który mogłem przetrzymać na resztkach oszczędności i jakiejś dorywczej pracy po odejściu z poprzedniej, a opinie w sieci dodatkowo utwierdziły mnie w przekonaniu, że warto Wam zawierzyć swój los.

Dlaczego zdecydowałeś się na kurs frontendowy?

Na początku chciałem robić kurs backendowy. Stwierdziłem jednak, że skoro mam doświadczenie w branży kreatywnej, może lepiej odnajdę się na froncie. Poza tym lubię obserwować, jak moja praca daje naoczny efekt. Żeby nie urazić backendowców, doprecyzuję: lubię, jak zmieniają się kolorki, a moje kliknięcie uruchamia jakąś reakcję i wiem, że to ja jestem za to odpowiedzialny.

Jakie miałeś oczekiwania co do kursu? Co się spełniło, a co nie?

Oczekiwania miałem dwa, żeby nauczyć się programować oraz żeby nie pluć sobie w brodę, że wydałem tyle pieniędzy. No i spełniły się oba założenia. Nie tylko nauczyłem się podstaw programowania, o którym zawsze marzyłem, ale bardzo dobrze zainwestowałem pieniądze, które teraz pracują na siebie.

Co najlepiej wspominasz z nauki w infoShare Academy?

Atmosferę. Tak, przede wszystkim atmosferę. Codzienne przychodzenie na kurs wiązało się z samymi pozytywnymi emocjami. Zarówno cała nasza grupa, która świetnie się dogadywała, jak i trenerzy, którzy nie tylko okazali się naszymi mentorami i nauczycielami, ale również równymi gośćmi, z którymi nadal mam kontakt i nawet teraz, po 1,5 roku, służą radą i wsparciem. Całe to zaplecze, które stoi za kursem, od samego początku dawało pozytywnego kopa do pracy.

Co było największym wyzwaniem podczas kursu?

Dla mnie, największym wyzwaniem było całkowite przestawienie mojego sposób myślenia. Odcięcie się od tego typowego humanistycznego pojmowania zjawisk i przestawienie się na analityczne i czysto logiczne myślenie. Tak, to bujda, że do programowania zawsze potrzeba matematyki, ale owszem, bardzo się przydaje, bo uczy innego spojrzenia na świat. No a tego mi najbardziej brakowało. Niemniej jednak, chyba się udało, skoro jestem, gdzie jestem.

Jak wyglądało szukanie pracy i ile czasu Ci to zajęło?

Najpierw były testowe rozmowy kwalifikacyjne na koniec kursu, które w moim przypadku zaowocowały zaproszeniem na realną rozmowę. Tak samo przedstawienie projektu końcowego wpłynęło na to, że zostałem zaproszony na rozmowę. Na początku potoczyło się to bardzo szybko i miałem przed sobą wizję rozpoczęcia pracy chwilę po kursie. Finalnie szukałem pracy łącznie niecałe 3 miesiące, a zatrudnienie znalazłem w Toucan Systems w Gdańsku. Myślę, że 3 miesiące to dość dobry wynik, biorąc pod uwagę całkowite przebranżowienie i zostanie przyjętym na etat, a nie staż.

Na jakie umiejętności według Ciebie zwracają uwagę pracodawcy? Czy to znajomość języków i frameworków, czy może coś innego?

Jeśli chodzi o rozmowy na stanowiska juniorskie, to głównym czynnikiem jest jednak wiedza teoretyczna. Nawet nie tyle co kod i jego jakość, a jednak świadomość co z czym i jak. I oczywiście na kursie teoria była bardzo intensywnie wpajana do naszych głów. Poza tym, na pierwszych rozmowach rekruterzy zawsze przyglądają się projektowi końcowemu. Zadają w związku z nim sporo pytań, bo to pierwszy taki duży projekt na ścieżce juniora, warto się do niego przyłożyć, żeby potem dokładnie opisać swoją rolę w całym przedsięwzięciu.

Czym obecnie zajmujesz się w pracy?

Obecnie jestem Junior Front-End deweloperem w Toucan Systems. Zajmuję się tworzeniem warstwy frontendowej aplikacji, logiką interakcji z użytkownikiem, przetwarzaniem danych. Poza tym od pewnego czasu tworzę również aplikacje desktopowe w electron.js.

Jakie masz plany na dalszy rozwój i czy firma, w której pracujesz Cię w tym rozwoju wspiera?

Wsparcie mam wielkie, w zasadzie każdy z nas w Toucanie jest multidyscyplinarny, więc bardzo dużo wiedzy czerpiemy od siebie. Ja sam przyszedłem jako junior front, a teraz, dzięki wsparciu i dzieleniu się wiedzą, jestem w stanie bezproblemowo pracować na projektach z użyciem baz danych, PHPa, Laravela, Node.jsa czy Express.jsa, czyli typowo idę w kierunku fullstacka. Miałem nawet styczność z Unity i udało mi się zrobić jeden prosty projekt. Chłopacy zarazili mnie nawet bakcylem Arduino i już mam swój własny zestaw w domu. Myślę, że bez tego podejścia i pomocy sobie nawzajem nie rozwinąłbym się aż tak. Moje dalsze plany to oczywiście mityczny fullstack. No i gdzieś tam z tyłu głowy mam zrobienie własnej gry w Unity. Na razie jednak większość czasu zabiera mi szlifowanie swoich aktualnych umiejętności.

Filip Chamier-Ciemiński – absolwent kursu Front-end w infoShare Academy
Zawsze interesowałem się komputerami, kiedyś było to tylko hardware, teraz patrzę na tę maszynę również z zupełnie innej perspektywy, uwielbiam czytać o prześciganiu się producentów w nowych rozwiązaniach i technologiach, o odwiecznej wojnie zielonych i czerwonych, no i w zasadzie czerwonych i niebieskich też. Autostopowicz i fanatyk podróżowania. Rodzinny „komputerowiec”, który podłubie w sprzęcie i znowu wszystko działa. Poza tym fan seriali i dobrego kina. Wyciągam ręce w górę, gdy Goku prosi o energię, pamiętam, do czego był potrzebny ołówek, jak taśma wyszła z kasety i uważam, że mitologia grecka jest przereklamowana, a nordycką lubiłem, zanim stało się to modne.